تک پارتی جیمین

.
.
.
.ویو راوی :
همه‌ی حواسشو به بوم نقاشی داده بود و هر چند ثانیه یکبار چشماشو از ردی بوم برمیداشت و به جیمین که ساعت هاست مثل مجسمه همونجا نشسته نگاه میکرد و دوباره شروع میکرد به کشیدن اون زیبا ترین نقاشی هارو میکشید و وقت زیادی براشون میذاشت و اگه کسی میخواست مثل مجسمه همونجا وایسه تا ا.ت بتونه نقاشیش کنه براش خسته کننده بود ولی جیمین بدون اینکه خسته بشه ساعت ها همونجا مینشست تا کار ا.ت تموم بشه اون اصلاً خسته نمیشد برعکس از این که بتونه ساعت ها پیش ا.ت باشه بدون هیچ مزاحمتی چشماشو بهش بدوزه لذت میبرد
ا.ت : خب خسته نباشی
جیمین : تموم شد ؟
ا.ت : اره تموم شد میخوای ببینیش ؟
جیمین : معلومه
ا.ت : قشنگ شده
جیمین : .........
ا.ت : جیمین !
جیمین : ها بله
ا.ت : قشنگ شده ؟
جیمین : قشنگ ؟ نمیشه این نقاشی رو توصیف کرد
ا.ت : اره چون کسی که کشیدم پارک جیمینه
جیمین : میگم بعد از اینجا کجا میری
ا.ت : جایی نمیرم فقط یکی دیگه میاد که بیارمش روی بوم
ویو راوی :
اخماش توهم رفت و روی صندلی ته اتاق که از اونجا بوم نقاشی کامل دیده میشد نشست و گفت
جیمین : کیا میان
ا.ت : همینایی که هرردز میان اینجا مثل تو
جیمین : همین الان بهشون بگو نیان
ا.ت : چرا ؟
جیمین : خوشم نمیاد کسه دیگه‌ای جای من بشینه
ا.ت : این اتاق کار مال منه و کسی که من بگم میاد اینجا
جیمین : صاحب این اتاق هم مال منه
ا.ت : چی ؟
ویو راوی :
از ردی صندلی بلند شو و آرون آروم نزدیک ا.ت شد با هر قدمی که جیمین برمیداشت ا.ت عقب تر میرفت تا خورد به دیوار جیمین ا.ت رو بین خودشو دیوار اسیر کرد و گفت
جیمین : از اینکه کسی بجز من ساعت ها اینجا با تو تنها باشه خوشم نمیاد از اینکه با بقیه گرم بگیری خوشم نمیاد تو میگی که این اتاق کار مال توعه و کسی که تو بگی میاد اینجا و منم میگم وقتی تو مال منی خوشم نمیاد اونا پیش تو باشن
ا.ت : من..... مبخوای مال تو باشم ؟
جیمین : بازم توضیح بدم همونقدری که زیبایی نقاشیات غیر قابل توصیفه دوست دارم
ا.ت : خب ...راستش منم.....منم دوست دارم به قدری که نمیتونی تصور کنی
ویو راوی :
لبای گرنش رو روی لبای دخترک گذاشت و وحشیانه مک میزد بعد از چند مین وقتی دیگه نفس کم آورد از لباش دل کند و گفت
جیمین : طعم لبات انگار از بهشت اومده الان میتونم شمارو خانم پارک صدا کنم ؟

《jeon.aysan》